γη μου

Κίνησε ο νους θύμισες ν’ ανταμώσει
εικόνες άσβεστες,
ήχους ασίγαστους,
οσμές μεθυσμένες.

Θάλασσα αλλιώτικη ο κάμπος
με χίλια χρώματα μονιάζει,
φιλιώνει η γη με τον άνθρωπο,
χέρια την γόνιμη μήτρα καρπίζουν,
δρωτάρι την ξεδιψά,
μόχθος την ταΐζει,
και το χώμα γεννά
βλασταίνει στου χρόνου την δι-άνοιξη,
καρπούς
που μεστώνουν στην λιβολιά του θέρους.

Θρεμμένη ζωή κάθε στιγμή.
ζυμωμένη η ψυχή μου με τούτο τον τόπο,
μετάληψη κάθε γυρισμός.

α.κ.