2.9.09

μεσάνυχτα ... παρά κάτι

.

απρόσφορος στο απτό εδώ
άραγε ποια δύναμη σε ορίζει στα βλέφαρα ;
αδιαίρετος ο καημός ;

σε χίλια κομμάτια
μοιρασμένος ο καθρέπτης της αντανάκλασης
πως θα ενωθεί πάλι ;
τι στα σπλάχνα του θ' αντιφεγγίζει ;

στον βραδινό ουρανό βγήκαν πάλι σεργιάνι
εκείνες οι πόρνες βλέψεις
που ορκίζεσαι όταν με γλυκόλογα τις ταΐζεις ;
τι αφήνεις νηστικό ;

σαν τυφλή προσπέρασα
μα όλα τα θωρούσα
τι απόμεινε δικό μου ;
τι δόθηκε μόνο σε μένα ;

θνητή η αλήθεια
μα την άντεξα

αντέχεις ;
α.κ.