Λαφυραγωγός Άνεμος

Oνειρόθρευτος άνεμος
άλεκτα λόγια λευτέρωσε,
που σε πορφύρες
-χρόνια πολλά-
ήταν σφραγισμένα.

Μες στ' ανεμογύρι του
με χώμα και μ' αλάτι
μορφές ιδανικές έπλασε
για να σε παρασύρει.

Με τα βοερά χτυπήματα του
τις χίμαιρες από τ' ανέφικτο
μοιάζει να αποκόβει.

Και εσύ θωρώντας τον,
σαν άμμος
από της πέτρας την σχισμή
χύνεσαι,
ποθώντας να ενωθείς μαζί του.

Μην τον αγγίξεις!

Μύθους θα εξανεμίσει
άλκιμος να φαντάζει
την ευθραυστία σου να εξαπατά
τις αντοχές σου να διαπερνά
τις ανοχές σου να σαρκάζει
τις προσφορές σου να λησμονά.

Περίτρανος θα στροβιλίζει,
πάντα με χορούς διχαλωτούς
θα σου δίνετε,
που άλλοτε δύο θα 'στε
κι άλλοτε ένα
εσύ.

Πίστη μην δείξεις!

Και όταν τη δίνη του ταΐσει
και η ορμή του κοπάσει,
στο κάλεσμα των φόβων του
θα υπακούσει
και στην γενέθλια γη του
θα επιστρέψει
σκορπίζοντας στην άπνοια
εμμονή
προσμονή
αναμονή
υπομονή
μόνη.

Φεύγα!

α.κ.