Τώρα το νερό μ’ έχει σκεπάσει
Κατεβαίνω στα βαθιά
μου
Απαρνούμαι τους ήχους
Λησμονώ την
ικεσία
Ξεντύνομαι απ’ την
σάρκα μου
Σηκώνω τα μάτια
ψηλά
Ένα κομμάτι φεγγάρι
Λευκό
Την επιφάνεια μου
αγγίζει
Βυθίζεται
Μαζί μου καταβαίνει
Κι ενώνεται
Με εμένα
Στα κοίλα του
ωκεανού
Στη Θαλπωρή αιωρούμαι
Ενός θρυμματισμένου
παράδεισου
Εγώ
Η εξόριστη της πέτρας
Βυθίζομαι
Μόνο έτσι
δραπετεύω
Κυλώντας πιο κάτω
Εύθρυπτη να
σκορπίζομαι
Και να διαλύομαι
στο λευκό σου
Μη φύγεις
Μην μ’ αφήσεις να
φύγω
Βυθίζομαι
Για να επιστρέφω
α.κ
