22.9.13

Κύθηρα




Κι όπως κρατάς το χέρι μου
ανάμεσα σε λιακάδες και βροχές,
φέρνεις στις άκρες των δακτύλων μου ξημέρωμα
κι έτσι ανατέλλουν οι μέρες μου.

Κι όπως ακουμπώ στον ώμο σου
ανάμεσα σε χαμόγελα και δάκρυα,
γεννάς στην καρδιά αειθαλή μεσημέρια
που θεριεύουν τους ήλιους μου.

Κι όπως ζυγώνουν οι ανάσες μας
σιωπηρές και φλύαρες,
φεγγάρια πανσέληνα
στην αγκαλιά κουρνιάζουν
αναθρέφοντας όνειρα.

Κι έτσι,
αδιάπτωτη αρμενίζω
στα νερά της πιο απέραντης θάλασσας.

α.κ.