Βροχή μου αδάμαστη επιστρέφω σε ’σένα,
σαν το κίτρινο φύλλο που επιστρέφει στο χώμα.
Οι λέξεις μου κατάκοποι οδοιπόροι
γυρεύουν την κατάφαση των χεριών,
να με ακουμπήσουν
στην άκρη της συννεφιάς,
να ψελλίσω την προσευχή μου
πάλι από την αρχή
για ’σένα.
α.κ.
