12.4.14

Πέντε αλήθειες




Τώρα τα βράδια αιωρούμαι
σε κάτι παράξενα σύννεφα
κι εξατμίζομαι.
Αρχίζω κι αποστηθίζω
τις λέξεις που απίθωσες στο τραπέζι
μία - μία.
Κλείνω τα μάτια και ακούω τους χρόνους
να συμπορεύονται στο δευτερόλεπτο του τώρα.
Δεν υπάρχουν ταχύτητες
κι οι διαδρομές πλήττονται πάνω σε πρόσωπα ξένα.

Παραβατικά κι απροσάρμοστα
φθίνω σε αδιέξοδες σιωπές,
οι ήχοι ξέχασαν
κι απαρνήθηκαν τον γυρισμό τους.

Απαξιώνω αινίγματα,
καταφρονώ απαντήσεις
«ο κόσμος είναι απλός» είπε ο Ποιητής*
κι η Αλήθεια
Ασπρόμαυρη.

α.κ.

* «Ερωτικός λόγος, Ε′», Γιώργος Σεφέρης.