Πήρα το δρόμο με τ’ αγκάθια
- ο πιο σύντομος προς τη φυγή -
τι κι αν τρυπούσαν τα πόδια μου
εγώ έφευγα,
μακριά από ήχους που ’κλεψες
κι άφησες μόνο σιγή,
σκορπίζοντας τις θρυμματισμένες μου προσφορές
στην ανήλια έρημό σου,
που κάποτε με αλμυρό νερό θα τις ποτίζεις
γυρισμού δρόμο να φτιάξουν,
όμως εγώ θα ’μαι φυγή.
α.κ.
