αγκομαχάει η ανάσα στ' ανηφόρι
βαραίνουν τα πόδια κάθε που ακούνε τρέχα
λυγάν τα χέρια στο βάρος του νερού
κοκκίνισαν τα βλέμματα κάτω από τις
σκιές των μεγάλων δέντρων
πνίγηκαν οι λέξεις μέσα σε άνυδρα πηγάδια
έκλεισαν οι χαραμάδες που δραπετεύαμε
κι οι νύχτες έμειναν χωρίς νανούρισμα
μόνο μια φωνή απόψε απόμεινε να ψιθυρίζει
κρύψου...
κρύψου …
να μην σε βρουν τα παραμύθια.
α.κ.
