με οσμή ναφθαλίνης
με μνήμες μεταχειρισμένες
βρεγμένες μέχρι τα μύχια.
Προστακτικές λέξεις
ένδον
επιβάλουν σιγή
η αδηφαγία του χρόνου που προσδιορίστηκε στη στιγμή
η πρόστριψη που δεν κατάφερε να εξι-σωθεί
η προσμονή που δεν πρόλαβε να λυτρωθεί.
Αδόκητο σήμερα
στην αειφυγία της ύπαρξής σου
ξημέρωσε
και κάθε φυγή
ανάδρομη έγινε.
Αδόκητο εδώ
σε συν-πληγάδες μπροστά μ' έφερε
αλώβητη
να τις διαβώ
καρτεράει
ίσως,
αύριο
...
απόψε
φοβάμαι.
α.κ.
