θαλασσόδαρτο

Από όλη την θάλασσα

μόνο ο  ήχος της μ’ απέμεινε.

Κάθε βράδυ

κάτω από το μαξιλάρι μου

θαλασσοδέρνει,

μου μιλά με λέξεις γνώριμες

χωρίς να προφέρει τ’ όνομά μου,

μου συλλαβίζει

όνειρα αδέσποτα

που 
ξελογιασμένα ακόμα

στα νερά της, ανυποψίαστα αρμενίζουν

και σαν χέρι απλώνω  

μέσα της να τα πνίξω

κείνη αδειάζει

κι ανύπαρκτη γίνεται,

αφήνοντας  στα σεντόνια μου

άδεια όστρακα

να μαρτυρούν  

την ύπαρξη της.

Από όλη την θάλασσα

μόνο ο  ήχος της μ’ απέμεινε

και μια χούφτα αλάτι.

α.κ.