με δύστοκους καρδιακούς παλμούς
θωρώ
την συγκατάβαση των φυλλοβόλων δέντρων
την στιγμή που παραδίδουν τα φύλλα τους στην γη
και φανερώνουν την σάρκα τους στ' αγιάζι
ποια πίστη τα κρατά ;
ποιο φόβο αγνοούν ;
και γυμνά τολμούν να σταθούν στο χειμώνα
α.κ.
