Μνήμες θεόρατες
ξυπόλυτες
ξοπίσω μου τρέχουν
πλάνες ξέχασα
ζητάς απ' την αρχή να τις θυμάμαι;
σ' αφήνομαι
τις νύχτες μασάω όνειρα
με γεύση απείθαρχη
μη μ' αφήνεις!
σε κάπηλους απόηχους
στροβιλίζομαι
ανεμοφερμένη
πρόστυχη βροχή
παρέσυρε το ξημέρωμα
κι ακόμα νύχτα κάνει
στην βρεγμένη άσφαλτο της εξορίας μου
ξεριζώνω σιωπές
να σ' ακούσω πάλι,
περί - πλανιέμαι
στης αθέατης μορφής σου τους τριγμούς,
στα χνάρια σου
τα βήματα μου να πατήσω
Άνεμε
μη στα αθέλητα σου μ΄ ανεμοσκορπίζεις
την πίστη που σου έχω μην εξαντλείς
ποτέ μου
δεν σ' αρνήθηκα
α.κ
