Περπάτησα μέσα στην νύχτα
ανάμεσα σε αντίλαλους χλευασμών
των καλοπροαίρετων Θεματοφυλάκων της αγάπης
Και γεύτηκα την θλίψη
δίπλα σε λευκές σκιές που κηλίδωναν την ψυχή μου
-πεινώντας για μιαν αυγή
να ξεμυτίσουν τα χρώματα
στην συγκομιδή των σκόρπιων χαμόγελών- *
Κι αν σου μιλώ για την νύχτα μου
είναι που μέσα από αυτή
κάθε χάραμα λάτρεψα
Έτσι με τον ίδιο τρόπο
που φόβος γεννά ελπίδα
η απώλεια σωτηρία
και το σκοτάδι φως
Κι αν στα συννεφιασμένα μου απογεύματα
δεν κρέμασα κορδέλες χρωματιστές
μην με καταδικάζεις
Είναι που η ψυχή μου
γυμνή
καρτερούσε την λιακάδα
να ζήσει
α.κ.
ανάμεσα σε αντίλαλους χλευασμών
των καλοπροαίρετων Θεματοφυλάκων της αγάπης
Και γεύτηκα την θλίψη
δίπλα σε λευκές σκιές που κηλίδωναν την ψυχή μου
-πεινώντας για μιαν αυγή
να ξεμυτίσουν τα χρώματα
στην συγκομιδή των σκόρπιων χαμόγελών- *
Κι αν σου μιλώ για την νύχτα μου
είναι που μέσα από αυτή
κάθε χάραμα λάτρεψα
Έτσι με τον ίδιο τρόπο
που φόβος γεννά ελπίδα
η απώλεια σωτηρία
και το σκοτάδι φως
Κι αν στα συννεφιασμένα μου απογεύματα
δεν κρέμασα κορδέλες χρωματιστές
μην με καταδικάζεις
Είναι που η ψυχή μου
γυμνή
καρτερούσε την λιακάδα
να ζήσει
α.κ.
* με Ευαγγελία Πατεράκη