Στα βλέφαρά μου νύχτωσε.
Καταμεσής στη νύχτα περιμένω το φως
μια κουκκίδα λάμψης μου είναι αρκετή,
τόσο αρκετή όσο να ακυρώσει εκείνο το χτες.
Ελλειπτικές συσπάσεις.
Λειψές οι φλέβες μου
όμως καυτό το αίμα μου
το αδύνατο πυρπολεί.
Δίπλα στην πόρτα μου μία φωσφορίζουσα αλήθεια προσμένει,
φέγγει ρουφώντας όλο το φως της μέρας,
για να μην ξεχνώ.
Δεν πρέπει να λησμονήσω!
Λέξεις γραμμένες με κόκκινα μολύβια,
ταχυπαλμίες,
όλα στάζουν κόκκινο
σαν την στιγμή που σ' αγάπησα.
Απόψε καταργώ τις αποστάσεις
περπατώντας!
Κι αν ασήμαντο μοιάζει,
Εγώ
σήμερα περπάτησα πάλι.
α.κ.
