3.10.13

Απόντες – Κατερίνα Γώγου





Σε λίγο αν κοιτάξεις λυπημένος το βράδυ στον ουρανό ψηλά,
θα ‘μαι ένα χαζό παιδικό άστρο που όλο θα πέφτω.

Ίσως κάνω λάθoς που θέλω να γράψω για να κρατηθώ.
είναι ίσως γιατί νoμίζω πως δεν πρόλαβα να πώ:
Ευχαριστώ.

Κι αντί για πεφτάστρο που πρέπει να γίνω και να χαθώ,
σαν άνθρωπος αντίθετα ακόμα να σκέφτομαι,
και θέλω ρόδο αγάπης να γίνω…